Hallo iedereen,

Het is weer tijd voor een verhaal, het is ondertussen alweer 3 weken geleden dat ik voor het laatst wat van me heb laten horen. Ik ben ondertussen alweer ruim 2,5 maand weg ( 76 dagen om precies te zijn). Tijd vliegt!

Op school gaat het allemaal lekker z'n gangetje. Ik sta voor elk vak een A wat betekend dat ik voor elk vak ongeveer een 10 sta. Wie had dat ooit gedacht, Laura en allemaal 10'en. Ik niet iniedergeval. Maar school stelt hier niet bepaald veel voor. OVeral worden excuses voor gemaakt en uitstel door leraren is dan ook heel normaal. Soms frustreerd het me wel want ik zie zoveel mogelijkheden om het beter georganiseerd en efficienter te doen en om zoveel meer uit de studenten te halen. Ik ben erg blij dat ik het systeem in Nederland mocht hebben.

Ook buiten school begin ik steeds meer een 'leven' te krijgen. Op sociaal gebied gaat het steeds beter gelukkig! Soms door de weeks ga ik met Sam en Hannah naar een volleybal wedstrijd om vriendinnetjes aan te moedigen en om de week op vrijdag gaan we naar een Footballgame om onze school, de Panthers aan te moedigen. Helaas zijn die 2 seizoenen alweer afgelopen.

Alweer 2 weken geleden ben ik samen met Heidi, Levi en Paige naar the city hall van Tukwila geweest waar Eric een award kreeg voor het achtervolgen en arresteren van een zeer gevaarlijke crimineel. Het leuke was dat we daarna ook een tour door het politiebureau kregen en ik dus alles mocht zien, heb zelfs een foto gemaakt met dat bordje wat je altijd in films ziet. Onwijs leuk om het nu eens van binnen te zien hoe dat er nou allemaal aan toe gaat daar. ik ga waarschijnlijk binnekort met Eric mee tijdens zijn dienst om te zien wat hij nou allemaal doet, en nu denken veel mensen waarschijnlijk hoe is dat mogelijk? Het is hier soort van een mogelijkheid zodat mensen kunnen zien waar hun belastinggeld nou eigenlijk naar toe gaat. Althans daar komt het een beetje op neer.

Vorige week zaterdag ben ik naar één van de grootste Malls hier in de buurt geweest met Hannah en Sam. T blijft een typisch amerikaanse ervaring om daar rond te lopen. Het is onwijs groot en mensen beginnen ook gewoon gerust tegen je te praten. Mensen begonnen bijvoorbeeld te zeggen dat ze me tas zo leuk vonden terwijl ik ze helemaal niet kende. Leuk om dat compliment te krijgen maar als nederlandse ben ik het toch niet zo gewend dat er maar zomaar mensen tegen me te beginnen te praten. In winkels doen ze dat bijvoorbeeld ook heel erg. In plaats van het Nederlands : kan ik u ergens mee helpen? en dan ondertussen al doorhebben dat je daarna gewoon moet weglopen beginnen de mensen hier helemaal te vragen hoe het gaat en hoe je dag is en dat je er zo fantastisch uitziet. Een beetje overdreven allemaal maar hé amerikaanse cultuur dus daar moet ik maar gewoon aan wennen.

Afgelopen week heb ik ook weer behoorlijk wat Amerikaanse cultuur gesnoven. Afgelopen donderdag ben ik op fieldtrip geweest voor mijn acting class naar Seattle naar het 5th avenue theatre voor een voorstelling van 'The Addams Family'. Wat erg gezellig was en toch ook wel apart om een hele musical in het engels te horen. Al stoort het me niet meer en klinkt het al als 'normaal'. Het theater was ook prachtig, by far de mooiste waar ik ooit ben geweest. Uiteraard ook nog verdwaald geraakt in Seattle en door de halve stad moeten rennen om op tijd te komen wat door de hoogteverschillen een erg interessante ervaring was maar hé je moet alles geprobeerd hebben in je leven, dus rennen door Seattle kan ik ook weer van m'n lijstje afstrepen.

Toen we terugkwamen in Bonney Lake kon ik gelijk weer door naar de volgende fieldtrip en deze keer met 'The international Club' we gingen naar een echte Corn maze en een Haunted wood.

Met de groep begonnen we 'the haunted wood' te doen, eerst door het mais en daarna in een donker bos en dan opeens komen er mensen eruitspringen of ze staan op en die tegen je beginnen te praten en je gaan achtervolgen. Ik heb het dan niet over leuke mensen maar mensen die zo eng verkleed zijn dat je echt je longen uit je lijf begint te gillen. En zodra ze zien dat je bang bent dan gaan ze helemaal dichtbij je staan en dingen in je oor fluisteren als : 'you are my next target'. Ze mogen je niet aanraken maar ze mogen je net zolang bang maken als ze willen. ze lieten je ook bijvoorbeeld door een schoolbus lopen vol met rook en op het dak zitten dan mensen die daarop geluid maken en in de stoelen zitten dan allemaal mensen verstopt die dan opeens omhoog komen en beginnen te praten. Geloof me het einde van de bus duurde me iets te lang. Daarna besloten met een paar meiden en paar jongens om nog de cornmaze te gaan doen. waar je dus door een maisveld loopt en mensen daarin verstopt zijn om de 20 meter ongeveer en die komen dan eruit springen en beginnen je te achtervolgen en bang te maken. De raarste figuren kom je tegen, een vent met kettingzagen die ons 80 meter achtervolgde. Enge clowns, maar ook bevoorbeeld zwarte kamers waar je doorheen moet en je niks ziet en mensen met veren over je haren aaien. Zo eng allemaal. Maar gelukkig we hebben het overleefd en het was een hele gezellige avond en typisch amerikaans dus ben blij het meegemaakt te hebben.

afgelopen vrijdag naar de laatste footballgame geweest. Helaas was de sfeer op de tribune niet helemaal leuk en was het ijskoud dus zijn we maar weggegaan en bij mij thuis rondgehangen. Zaterdag weer even met m'n ouders geskyped wat erg gezellig was, Het is toch wel apart dat ik in het begin echt iets had van moet ik nou alweer met ze skypen en nu kijk ik er toch elke keer weer naar uit en vind ik het jammer als ik gedag moet zeggen.

afgelopen zondag was Paige haar doop en vierde we ook haar verjaardag, weer wat familie leden leren kennen en ik moet zeggen het is fijn om hier ook een familie te hebben waar ik het goed mee kan vinden. S'middags hebben we toen nog Pumpkins gecarved. Eerst de onderkant eruit snijden dan de hele inhoud eruit halen en dan maar gewoon wat in die pompoen hakken. Uiteindelijk heb ik een pompoen gemaakt met het woord Dutchie omdat ik nou eenmaal een nederlandse blijf en veel mensen me hier zo noemen.

Ik geloof dat ik weer een veels te lang verhaal heb getyped maar er is ook zoveel om te vertellen. Ik hoor vaak de vraag: vertel is iets geks wat je hebt meegemaakt' en afgelopen week heb ik weer iets meegemaakt. Ik was in Seattle en ik wou oversteken omdat er gewoon geen auto's waren en op dat moment trokken Josh en Hayden me weer terug op de stoep omdat ik op het punt stond een misdaad te plegen. Dus ik zei voor de grap :'alsof je hier een boete voor krijgt' en ze waren helemaal verontwaardigd dat ik wou G-walken (zomaar straat oversteken) daar staat hier namelijk een boete van 250 dollar op en is uit den boze als je het ook maar probeert. Ergens natuurlijk wel een goede regel maar toch, rare mensen die amerikanen.

Dit was het weer voor deze keer. Ik ga proberen het wat regelmatiger te doen. Ik hoop dat alles in Nederland nog steeds goed gaat!

Dikke kus vanuit Amerika